Zengin gündüzleri tembellikten fakir saatlere çeviren insan
Ettiğinin zamana değil kendine olduğuna bir emin olsan
Kaç karanlık akşamın olacak nurdan bir ikindi bir anlasan
Dertsiz nefsin azda olsa dertlense olmadan bir fani karabasan
Attığın adımlar ne zaman görür yeni bir kaldırım bilmem ama
Sen uyudukça uyandıranının olmayacağı pek açık ey insan
Dertlilerin derdine saygısızlığın baki oldukça her vakit
Pek açık göremeyeceğin derdine deva için koşan tek bir insan
Hayat dediğinin yaşanması en fazla birkaç yıl daha
Sanma bitmez sabahlarla yatsılar o yılların ardından
Kim bilir, sürmez belki de kalan vaktin önündeki sabaha
Geride kalan Son Yatsıdan…
Utku Batu DEMİROĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder