yalnız kaldığım her an düşündüm etrafımdaki sahte kalabalığı
kaç kişinin kaç zoraki tebessümüydü acaba gündüzümdeki
heba oldu gündüzlerim sırıtıkların kuru gürültülerine bir dönem
farkedemedim mutlu sessizlikleri yalnızım sandığım gecelerimdeki
vefasızların poligonu oldum sapladıkları hayırsızlık oklarıyla
çıkaramadım onları saplı kaldı demir uçlarıyla
kalbim şükrediyordu bana değmediler diye ama
ona varmadan vardı can vefanın gören gözlerine
olsa da artık kalpsiz ve de ama...
Utku Batu Demiroğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder